Het was een beslissing die mijn leven zou veranderen.
Mijn lichaam was ziek, en de bron van die pijn was de plek die ik altijd had gezien als de kern van mijn vrouwelijkheid: mijn baarmoeder. De operatie was onvermijdelijk, een daad van zelfzorg. Maar het voelde alsof ik een deel van mezelf verloor. Hoe kun je het meest vrouwelijke deel van jezelf missen en toch heel blijven?
De fysieke pijn verdween na de operatie, en met die opluchting kwam ruimte voor andere gevoelens. Gemengde emoties overspoelden me. Opluchting, omdat het beter met me ging. Verdriet, omdat ik afscheid moest nemen van iets dat ooit een bron van creatie en kracht was. Verwarring, omdat ik niet wist wat dit betekende voor mijn vrouwelijkheid en identiteit. Het voelde als falen, alsof mijn lichaam me had verraden. En alsof dat niet genoeg was, verloor ik iets wat ik altijd als vanzelfsprekend had ervaren: de diepe, vrije verbinding met mijn seksualiteit.
Waar ik vroeger open en met vreugde over mijn sensualiteit sprak, was er nu stilte. Het leek alsof dat deel van mij was verdwenen. Mijn lichaam voelde anders. Mijn innerlijke vuur leek gedoofd. Ik vroeg me af: Komt die connectie ooit terug? Of hoort dit bij mijn leeftijd, mijn nieuwe realiteit?
Maar ergens diep vanbinnen leefde een zacht, ondefinieerbaar gevoel. Het begon klein, als een fluistering: een nieuwsgierigheid, een verlangen, een kriebel. Alsof iets me zachtjes terugriep naar mezelf. Ik besloot die fluistering te volgen.
Het Pad van Heling
Mijn reis naar binnen begon. Ik richtte me op mijn sacraal chakra, het centrum van creativiteit, sensualiteit en emotie. Ik gaf mezelf tijd om te voelen, om de stilte te laten
spreken. Bij elke meditatie, elke ademhalingsoefening en elke bewuste beweging kwam er iets meer ruimte. Oude pijn borrelde omhoog – emoties die ik jarenlang had weggestopt. Maar in plaats van weg te kijken, liet ik het toe. Ik voelde het, doorleefde het, en liet het stukje bij beetje los.
Toen zag ik op insta een story voor een rebirth-event. Hoewel ik zelf Kundalini nrgy -sessies geef en vertrouwd ben met deze energie, voelde ik dat dit belangrijk was. Er was nog een laatste stukje dat ik niet alleen kon bereiken. Ik wist dat dit de stap was die ik moest zetten.
De Verlichting
De sessie was diep en intens. Terwijl de Kundalini-energie door mijn lichaam stroomde, voelde het alsof mijn wezen werd aangeraakt op plekken die ik vergeten was. De sessie
werd een heilige dans van energie en sensatie, een herinnering aan wat mijn lichaam nog
steeds kon voelen en ervaren. Tot mijn verbazing en ontroering voelde ik me zo vrij en verbonden dat ik een moment van extase bereikte – een teken dat mijn lichaam en energie weer wakker werden.
Maar wat werkelijk transformerend was, gebeurde daarna. Een begeleider, een belichaming van rust en liefde, kwam naar me toe en hielp me om het laatste beetje oud zeer los te laten. Ik voelde hoe trauma en pijn die in mijn energetische baarmoeder waren opgeslagen – zelfs zonder de fysieke aanwezigheid ervan – werden weggenomen. Het was alsof een donkere wolk eindelijk verdween en het licht weer binnenstroomde.
Een golf van verlichting overspoelde me. Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik me weer compleet, alsof alle losse stukjes van mijn wezen zich opnieuw hadden verzameld.
Dankbaarheid en Nieuw Begin
Toen ik na de sessie weer in stilte zat, voelde ik niets dan dankbaarheid. Dankbaar voor mijn eigen moed om deze reis aan te gaan. Dankbaar voor de mensen die me hadden gesteund, begeleid en geïnspireerd. Dankbaar voor de lessen die het leven me had gegeven – zelfs de pijnlijke.
Ik realiseerde me dat mijn vrouwelijkheid nooit was verdwenen. Het was altijd daar geweest, wachtend op het moment dat ik er opnieuw contact mee kon maken. Mijn
seksualiteit, mijn sensualiteit, mijn creatieve kracht – ze waren niet verloren, maar lagen
verborgen onder lagen van pijn en twijfel. Nu, bevrijd en opnieuw verbonden, voelde ik het vuur in me weer branden.
Ik weet dat deze reis niet het einde is, maar een nieuw begin. Een leven waarin ik mijn
seksualiteit, vrouwelijkheid en kracht kan vieren op een manier die dieper en bewuster is
dan ooit tevoren. Een leven waarin ik mezelf toestemming geef om te voelen, te creëren, en te leven vanuit mijn kern. Mijn reis heeft me geleerd dat heling mogelijk is, zelfs na het grootste verlies. Het is een pad van vertrouwen, geduld, en liefde voor mezelf. En ik heb dat pad bewandeld – moedig, krachtig, en met een open hart.
Deze reis gaat niet over perfectie, maar over verbinding. Over het opnieuw ontdekken van wie ik ben, stukje bij beetje. Over het omarmen van mijn nieuwe realiteit en mezelf de ruimte geven om opnieuw te groeien.
Aan iedereen die ook herstelt, rouwt of zichzelf opnieuw probeert te vinden: weet dat je niet alleen bent. Laten we elkaar eraan herinneren dat kracht en vrouwelijkheid in zoveel vormen bestaan. ❤️🔥
